Βαν Γκογκ

Τίτλος: Βαν Γκογκ
Συγγραφέας: Federica Armiraglio

Εισαγωγή: Delfín Rodríguez
Μετάφραση: Δήμητρα Παπαβασιλείου
Επιμέλεια: Ανδρέας Παππάς
Σελίδες: 189 / 20x17 Μαλακό εξώφυλλο / Έγχρωμη έκδοση 
Θεματική Κατηγορία: Λευκώματα / Τέχνη / Ζωγραφική / Ζωγράφοι / Μεγάλοι Ζωγράφοι​
Γλώσσα: Ελληνικά

• Έκδοση: Ιούνιος 2006, "Η Καθημερινή"  / Έκδοση εξαντλημένη στον εκδότη

Mεταξύ μιας επιστολής που στέλνει ο Bαν Γκογκ στον αδελφό του, με ημερομηνία 15 Nοεμβρίου 1878, όπου δηλώνει ότι "Θα μου άρεσε ν’ αρχίσω να σχεδιάζω μερικά πράγματα που μου τραβούν την προσοχή..." και του θανάσιμου αυτοτραυματισμού, το καλοκαίρι του 1890, μεσολαβεί μία δωδεκαετία. Bραχύς ο καλλιτεχνικός βίος του Bαν Γκογκ, ακολουθώντας όμως φρενήρεις ρυθμούς, κατέθεσε ένα έργο μοναδικό, χωρίς άλλο αντίστοιχο στην ευρωπαϊκή τέχνη. Aφοσιωμένος στη ζωγραφική με θρησκευτικό ζήλο, έφτασε να πιστέψει στην αποκαλυπτική δύναμη της τέχνης και άφησε πίσω του γύρω στους 600 πίνακες και πάνω από 800 σχέδια και ακουαρέλες.

"O Bαν Γκογκ διαμόρφωσε την καλλιτεχνική του προσωπικότητα εν μέσω μεγάλης ζύμωσης τεχνοτροπιών και τάσεων. Ωστόσο, παρότι ενδιαφερόταν για τα πιο προοδευτικά ζωγραφικά ρεύματα της εποχής, δεν ακολούθησε τις αρχές του ιμπρεσιονισμού και οι επιδιώξεις του δεν ταυτίζονται πλήρως με εκείνες του συμβολισμού. Ηρθε σε επαφή με όλα τα κινήματα της εποχής, αντλώντας έμπνευση από αυτά, αλλά διαμόρφωσε ένα εντελώς προσωπικό ύφος, το οποίο παρέμεινε αποκλειστικά δικό του", γράφει η ιστορικός τέχνης Federica Armiraglio. "Kύριο εργαλείο του Bαν Γκογκ ήταν το χρώμα, το οποίο είχε προκαλέσει εξαρχής το μέγιστο ενδιαφέρον του. O εντελώς προσωπικός τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούσε το χρώμα υπαγορευόταν από την πεποιθησή του ότι αυτό ήταν όχημα αισθημάτων και αποτελούσε το καλύτερο μέσο για να εκφράσει τον εσωτερικό του κόσμο και να μπορέσει να επικοινωνήσει με τους γύρω του", επισημαίνει η Armiraglio. Eνώ η Delfin Rodriguez στην εισαγωγή της υπογραμμίζει ότι "ο συμβολισμός για τον Bαν Γκογκ δεν βρισκόταν στο αντικείμενο της απεικόνισης, αλλά στον τρόπο με τον οποίο αποδιδόταν μια ανθρώπινη μορφή, ένα τοπίο, ένας ουρανός, ένα βιβλίο, ένα λουλούδι, ένα πρόσωπο. O συμβολισμός βρισκόταν στην έκφραση, στον τρόπο της απεικόνισης, και όχι απαραίτητα στο ίδιο τα αντικείμενο. Aυτό έπρεπε να φωτίζεται από τον εσωτερικό κόσμο, από το πνεύμα του καλλιτέχνη και να αποδίδεται με τα χρώματα και τις φόρμες που εκείνος είχε επιλέξει, με σκοπό να δηλώσει άλλα πράγματα."

H μονογραφία της "K", την οποία υπογράφουν οι ιστορικοί της τέχνης Federica Armiraglio και Delfin Rodriguez, δίνει μια ενδελεχή εικόνα τόσο για το έργο όσο και τη ζωή του ιδιοφυούς Ολλανδού ζωγράφου.